HET GEBRUIK VAN DE TERM "EXTREEM RECHTS" IN HET ALGEMEEN EN IN DE MEDIA IN HET BIZONDER.

Het gebruik van het adjectief “extreem” voor zowel linkse als rechtse strekkingen wordt zelden geobjectiveerd. Dat betekent dat men nooit enige moeite doet om hier te vermelden wat het adjectief “extreem” juist inhoudt en of het onderwerp dan al dan niet aan die criteria voldoet. Door stelselmatig te weigeren in dit kader een exacte definitie te geven aan het adjectief “extreem” maakt men het zich bijzonder gemakkelijk om er zonder enige drang naar onderbouwing willekeurig kwistig mee om te springen.
Daar wordt in de media gulzig gebruik van gemaakt. Linkse groeperingen die de dictatoriale leiders in Noord Korea, Venezuela en Cuba omhelzen zullen haast nooit “extreem links” genoemd worden. Bovendien mogen deze te pas en te onpas in de media hun grote gelijk komen verkondigen. Dit in schrijnend contrast met de betiteling van groeperingen met een sociaal democratisch conservatief ingestelde strekking die vlug het etiket “extreem rechts” opgekleefd krijgen. Dit is geen nieuws. Helaas niet.

Deze duidelijke discriminatie is sinds decennia schering en inslag bij de media die hiermee de goegemeente zodanig en zolang hebben geïndoctrineerd dat het eigenlijk niet te verwonderen is dat niemand er nog bij stilstaat. En toch. Ik sta met mijn ergernis niet alleen. Als ik het probleem aankaart bij vrienden, bij leden en bestuursleden van de partij krijg ik volmondig instemming. Iedereen geeft me onmiddellijk gelijk. Als ik dan de vraag stel of we daar beter niet iets zouden aan doen wordt het plots heel stil en komt steeds het onvermijdelijk antwoord “daar valt toch niets tegen te doen”. En dàt kan er bij mij nu juist niet in.
Laten we eerst eens kijken hoe we “extreem” kunnen definiëren en nagaan op wie we zo een etiket kunnen plakken, alvorens voorstellen te doen om hieraan te verhelpen. Wat betekent extreem ? Onze taal levert een groot aantal betekenissen die aan de term “extreem” kunnen toegekend worden: bijzonder, bovenmatig, buitengewoon, buitensporig, ergst, excessief, exorbitant, grootst, in de hoogste mate, mateloos, maximaal, meest, ongewoon, overdreven, radicaal, tomeloos, toppunt , tot aan de grens gaan... Als we nu in deze reeks zoeken welk kenmerk op onze partij, Vlaams Belang, toepasselijk is lijkt mij met uitzondering van één, geen enkele van deze termen toepasselijk. Ze zijn, weer behalve één, tevens allemaal vrij negatief. Alleen de term radicaal” zou op ons kunnen toegepast worden. “Radicaal” in de goede (letterlijke) betekenis ervan: het kwaad aan de wortel aanvatten. Na een grondige analyse van een probleem ( België) een passende oplossing (Vlaamse onafhankelijkheid) op tafel leggen. Dat is wat we doen. We zijn positief radicaal. Het is hier belangrijk elke poging tot negatief interpreteren van “radiccal” steeds kordaat te counteren. Alleen op deze voorwaarde zouden wij ons "rechts radicaal” kunnen noemen.

Eigenlijk zijn we ook “rechts nationaal”, maar de term “nationaal” wordt te gemakkelijk geassocieerd met het nationaal socialisme van de NSDAP, de Nationalsocialistische Deutsche Arbeiterpartei” en dat is wel het laatste dat we willen want die staat mijlen ver van ons verwijderd.

SEPARATISME

Nationalisten worden in de media tot separatisten omgedoopt en als een dreigend gevaar voorgesteld. Wat dat separatisme betreft, ook deze betiteling wordt ons stelselmatig toegediend, volledig ten onrechte. Wie verdeelde onmiddellijk na de stichting van België het land tussen elitaire francofonen en tweederangs Vlaamse boerkens? Wie overtreedt systematisch de taalwetten? Wie voert decennia lang een politiek die de bevolking van de betrokken regio in een hopeloze economische put duwt? Wie schoffeert en treitert op een schandalig uitdagende wijze de andere regio uit wiens hand zij eet? Wie doet de andere regio tweemaal betalen voor elk compromis dat ze ermee sluit om het vervolgens vrolijk naar de papiermand te verwijzen? Voor wie is de grondwet niet meer dan een vodje papier? Wie is er de oorzaak van dat het land verdeeld wordt in totaal tegengestelde regio’s met sterk van elkaar afwijkende snelheden? Met andere woorden: wie scheurt er België in twee? Wie zijn de ware separatisten? De Vlamingen misschien die sinds het ontstaan van België moeten betalen voor de lijm om deze scheur te dichten? Neen, wij zijn geen separatisten, we zijn het alleen beu voor deze lijm te blijven betalen, want deze is nu veel te duur geworden. Ironisch genoeg hebben de Vlamingen mits verregaande solidariteit steeds bijgedragen tot het behoud van België. Eenrichtings-solidariteit met stank voor dank.

HET ECHTE EXTREEM RECHTS

Bestaat echt “extreem rechts” met al die negatieve connotaties dan niet? Moeten we voor extreem rechts niet op onze hoede zijn? Uiteraard wel. Wordt rechts in sociaal-culturele zin opgevat, dan wordt uiterst rechts gekenmerkt door een zeer sterke vorm van nationalisme, racisme en xenofobie, zoals gedefinieerd door de Anne Frank Stichting. Deze betiteling geldt voor verenigingen die bovenmatig, buitensporig, exorbitant, mateloos en overdreven te keer gaan. Ze komen hier in België voor, in Nederland en elders in de wereld. Het zijn de “outlaws”, mensen die zich buiten en boven de wet stellen. Ze vormen uitermate agressieve bendes die onderling met elkaar afrekenen. Ze zijn beperkt in aantal en leveren voor de goegemeente en de nationale veiligheid geen direct gevaar op. Het beste dat je er mee kan doen is ze compleet negeren.

Even een voorbeeld. In 2005 kregen drie leden van de Mechelse Outlaws een levenslange celstraf voor de moord op hun 'afvallige' medelid Jan Wouters. Tijdens het proces zeiden de drie niks, uit schrik voor represailles, de omerta weet je wel. 'God forgives, Outlaws don't' is de leuze van de Outlaws. In België heeft die club zo'n veertien afdelingen die werken volgens een strakke militaristische structuur en erecode. Een onderzoek in Nederland naar rechts-extremisme uit 2000 heeft vastgesteld dat rechts-extremisme in Nederland altijd een marginaal fenomeen was. In het onderzoek werd geconcludeerd dat extreemrechtse Nederlandse partijen en bewegingen organisatorisch noch electoraal of ideologisch veel aanhang of invloed hebben weten te krijgen. Ook de AIVD (algemene inlichtingen en veiligheidsdienst) concludeerde in een in november 2010 gepubliceerd rapport dat de dreiging van extreemrechts en rechts-extremisme tegen de Nederlandse democratische rechtsorde gering was. Naar schatting van de AIVD zijn er minder dan 300 actieve aanhangers van extreemrechts in Nederland, een ruime halvering ten opzichte van 2007.

Een ander voorbeeld zijn de eenzame strijders zoals Anders Behring Breivik (Oslo, 13 februari 1979), de dader van de aanslagen in Noorwegen in 2011, waarbij in totaal 77 mensen om het leven kwamen. Hij werd in augustus 2012 veroordeeld voor meervoudige moord en terrorisme. Hij had het bewust op socialistische jeugd gemunt.

Andere vormen van extremisme vinden we aan de linkerzijde. Naast links is er ook extreem links, gekenmerkt door antidemocratische sympathieën, klassenstrijd en geweld (… alle wapens aan het volk – het volk aan de macht, zoal het rode boekje van Mao voorschrijft). Ze hebben in de loop van de geschiedenis koppig communistische dictaturen blijven aanbidden zoals de Sovjetunie, China, Noord Korea, Cuba en recenter Venezuela. Terwijl iedereen die niet ziende blind is, weet dat in die zogenaamde arbeidersparadijzen de bevolking kreunt onder een totaal gebrek aan basisbehoeften zoals werk, inkomen, gezondheid en zelfs dagelijks voedsel. Vrije meningsuiting is daar levensgevaarlijk. Klassenstrijd, wapens aan het volk, het volk aan de macht… dat is pas bedreigend voor de nationale veiligheid.

Het grote bedrog bestaat erin hogergenoemde outlaws en allerhande Breivikken op één lijn te plaatsen met Vlaams Belang door dit laatste ook extreem rechts te noemen. Men zou het dom kunnen noemen maar dat is het niet. Veel erger: het is een bewuste strategie al wat niet links is stelselmatig aan de schandpaal te binden. De verantwoordelijkheid van de media is hier verpletterend en is zo succesvol dat iedereen die nog wil meedoen gretig toehapt. Extreem rechts en rechts-extremisme drukken vooral een subjectief waardeoordeel uit en dit zegt meer over de gebruiker ervan dan over de inhoud.

Het heeft te lang geduurd maar het is nooit te laat er iets aan te doen.

DV